22 juli 2009 worden we wakker in de Kalahari woestijn op de Matopi kampeerplaats. We hebben 's nachts de jakhalzen horen roepen tegen elkaar maar er is geen spoor van hun te zien in ons kamp. We rijden vandaag naar Nossob en willen dan nog proberen om richting de grens te gaan. De tocht is weer prachtig met veel springbokken en gemsbokken. Ik ben verliefd aan het worden op deze prachtige beesten. Ze zijn groot en majestueus. Ze hebben grote rechte horens met een prachtige tekening op hun kop. Maar het mooiste vind ik hun billen. Tja klinkt gek maar ik heb er nu al veel gezien en ze blijven mooi. De steenbokjes met hun grote oren zien er ook zo lief uit en de springbokjes hebben prachtige witte lijnen op hun lijf maar hebben voor ons nog niet willen springen. Komt vast nog wel, we zijn pas een paar dagen op weg maar NL lijkt zo ver weg en we genieten zo ontzettend van de mooie natuur en de weg.

Nossob bereiken we vroeg. We zitten lekker onder een boom te lunchen en besluiten om hier te blijven staan. Er zijn douches, die hebben we al een paar dagen niet gehad en we zijn er aan toe. Bij de receptie zijn we 45 minuten bezig om ons in te laten schrijven. Weer zo'n mooi staaltje bureaucratie. Vervolgens blijkt dat we een ' visum' moeten kopen dat betekenent dat het hele grapje ons zo'n € 100,00 kost voor 7 personen. Is niks in verhouding tot Europeese prijzen maar voelt hier als afzetterij. We betalen want men zegt dat we het papiertje straks nodig hebben. Rond de camping staat een groot hek met schrikdraad. Die avond realiseer ik me ineens dat ik nu in de dierentuin zit en de dieren buiten de hekken zijn. Gek maar wel goed gevoel. Omgekeerde wereld .