23 juli 2007 Op weg naar Gochas. Lees eerst de verslagen van onze eerste dagen voor je dit stuk leest.

We vetrekken na de lunch en rijden over gravel wegen. Deze wegen zijn als wasborden maar er liggen steentjes bovenop waardoor de weg glad kan zijn. Na zo'n 100 km krijgt Bert ontzettende last van zijn maag. We stoppen een paar keer zodat hij bij kan komen maar uiteindelijk besluiten we dat ik verder zal rijden. Ik neem het stuur over en rijd met een gangetje van 80 km. per uur. Voor de bochten laat ik de snelheid wat terug lopen en daarna laat ik het weer oplopen. De andere auto heeft in de gaten dat we niet meer achter ze rijden en komt terug. Ze stellen voor dat wij voorop rijden en zij volgen, als er dan iets is dan merken ze dat sneller. We rijden door en het gaat goed. Het volgende stuk kan ik me weinig van herinneren. We zijn gaan slingeren en zijn ingehaald door ons eigen wiel. Je begrijpt dat rijden met 3 wielen niet echt makkelijk is. De auto is van de weg geraakt en over de kop geslagen. Bert heeft geroepen ' Daar gaat ons wiel' dat heb ik niet gehoord. Ik ben weg geweest en kan me herinneren dat we gingen rollen en ik alleen maar dacht, dit is het einde. Lisa die achterin zat kan zicht alles herinneren en volgens haar zijn we 3 keer over de kop gegaan. We zijn tot stilstand gekomen terwijl de auto weer op zijn wielen stond. Eerst hebben we elkaar geroepen en gecheckt of we allemaal nog reageerden. Gelukkig hadden we alle 3 niks. We zijn uit de auto geklommen en ondertussen reed het andere gezin voorbij. Zij dachten dat wij een lokale boer waren die aan het werk was in het veld. De auto zag er zo anders uit, de daktenten waren met de imperiaal van de auto los geraakt en lagen in het veld. De auto zelf was aan alle kanten behoorlijk gehavend. Gelukkig reed ik want de bestuurderskant heeft de eerste klappen gehad. Het dak was aan die kant behoorlijk gedeukt, Bert is toch wel wat langer dan ik. Lisa had een grote bloeduitstorting op haar voorhoofd. We hadden een doos bij ons met brood en meel, daar zat nog zo'n 8 kilo in. Deze doos is losgeraakt en door de auto gevlogen , hij heeft Lisa 2 keer geraakt tegen haar voorhoofd, zij zegt dat ze toen dacht,' Dat wil ik niet nog een keer' Toen de doos weer haar kant op kwam heeft de hem met beide benen uit het raam getrapt. De doos lag buiten de auto. Adrenaline geeft je een ongelofelijke kracht. Het andere gezin is omgekeerd en heeft ons fantastisch opgevangen. We hebben gezamenlijk alle spullen die overal verspreidt lagen verzameld en bij hun in de auto gelegd. We hebben alles terug gevonden op Bert's nieuwe zonnebril na, die had hij net op Schiphol gekocht. We hebben ook meteen het verhuurbedrijf gebeld en die zou een sleepbedrijf sturen. Ondertussen zijn we ook op zoek gegaan naar de bouten van het wiel en vonden er 3 terug waarvan er 1 afgebroken was. Dit alles was om 16.00 uur 's middags. Om 18.00 uur is het andere gezin samen met Lisa naar de dichtstbijzijnde camping gereden om daar vast iets te eten. Het werd erg koud en ook al donker. Toen ze weg reden kreeg ik het erg zwaar. Het was koud en we hadden een vuurtje gebouwd maar het was ook onheilspellend om daar te staan. Stel je voor, je overleefd zo'n ongeluk en word vervolgens opgegeten door een leeuw!!! Er stopten wat mensen die allen erg lief waren. Na een poosje kwam Frank (van de andere auto) terug rijden met de eigenaar van . Zij zijn bij ons gebleven tot 21.00 uur toen pas was de sleepwagen er. We zijn toen naar de camping gegaan waar nog lekker iets warms te eten was. De eigenaar had zijn gastenkamer voor ons ingericht en daar was ook Lisa. We zijn met zijn 3-en naar bed gegaan en hebben een zeer onrustige nacht gehad.