24 juli 2009 werden we wakker in de gastenkamer van Pieter en Marieta. Meteen weer in de regelmodus. De verzekering moest gebeld worden. De liep meteen uit in een huil partij. De emoties hadden nog erg de overhand en vooral het gevoel dat het een wonder was dat we er nog alle 3 waren. We besloten ook meteen om niet naar huis te gaan maar verder te gaan met deze vakantie. Dit land is te mooi om op deze manier te verlaten. Pieter en Marieta waren zo lief en bezorgd over ons. Er was meteen koffie en we mochten met de 2 gezinnen bij hun in keuken eten. Het was buiten erg koud en had die nacht zelfs gevroren. Het andere gezin is naar Katjapia gegaan en wij bleven achter omdat we naar de politie moesten en geen auto hadden. Inmiddels hadden we wel gehoord dat de auto total loss was. We hebben onze spullen uitgezocht en gekeken wat het nog deed. Het foto toestel ( net 1 week oud) lag buiten de auto maar deed het nog. Zo ook de I pod, Lisa's DS heeft een grote grijze streep over het beeld, maar ach, we hebben elkaar nog.

We hebben samen met Pieter en Marieta geluncht en hoorden toen dat we opgehaald zouden worden door een chauffeur die ons ook naar Katjapia zou brengen. Eerst naar het politiebureau om aangifte te doen. Gochas is een ontzettend klein stadje en iedereen wist dat wij de personen waren van het ongeluk. Onze auto had achter op de sleepwagen een tijdje in het dorpje gestaan en iedereen was verbaasd dat we eruit gekomen waren. Het politiebureau was ook een ervaring op zich. Er moesten formulieren ingevuld worden en ons Engels is niet beroerd maar soms begrepen we het niet en dan zei de agent; ' Ik weet eigenlijk ook niet wat ze hiermee bedoelen, ik streep het gewoon door' Toen alles ingevuld was wilden we een kopie voor de verzekering maatschappij. Ta, moeilijk, moeilijk hij had geen kopieer apparaat en dat was ook niet mogelijk. In het dorp bij de winkel was wel een kopieer apparaat. We hebben toen de originelen gekregen en zijn daarmee naar de winkel gegaan om een kopie te laten maken. Dat maak je in Nederland toch niet mee dat je het politie bureau uit loopt met een proces verbaal om te laten kopiëren. De chauffeur arriveerde en we hebben afscheid genomen van Marieta die meegegaan was naar het dorp en bij ons gebleven is. Wat kun je toch ontzettend lieve mensen tegen komen als je in zo'n moeilijke situatie bent. Mensen die je opnemen in hun huis en je willen helpen zonder dat ze er iets voor terug verwachten. Hartverwarmend.

We zijn met de chauffeur op pad gegaan en kwamen om 22.00 uur aan op Katjapia. Ook hier weer zo'n hartelijke ontvangst. Ten eerste door het gezin waarmee we reizen, dat dit ook maar overkomt en zegt, we blijven bij elkaar. En ook door EBI de eigenaar van deze farm. Weer zo'n hartelijke lieve man die opneemt in zijn huis en alles voor je wil regelen. We hebben heerlijk gegeten. Oryx...dat was iets wat ik eigenlijk had willen vermijden. Maar ik moet zeggen het vlees van de Oryx smaakt heerlijk.

Daarna lekker naar bed.