O29 juli 2009 worden we wakker in een mistig en nat Swakopmund Dat hebben we deze trip nog niet meegemaakt, de ochtenden zijn kurkdroog geweest tot nu toe. We blijven vandaag in Swakopmund. Ik ontdek net dat ik iets belangrijks niet geschreven heb. Gistermiddag hebben we quad gereden in de woestijn. Dat was geweldig. In het begin een beetje eng, soms ga je wel erg scheef en jullie begrijpen dat ik daar momenteel weinig behoefte aan heb. De gids, Michael, vond blijkbaar ook dat ik niet snel genoeg ging dus ik moest achter hem komen rijden. Dat was top. Hij gaf het tempo aan en ik hoefde met niemand rekening te houden. Omhoog geef je gas, is logisch maar als je naar beneden gaat moet je niks doen en dat is tegen natuurlijk. Je wil remmen. Dat gaf de 1e 2 duinen wat problemen maar daarna niet meer. Ik vond het zo geweldig dat ik bij iedere afdaling heel hard juichte. Michael zei dat hij mij gehoord had en moest er erg om lachen. Gek blank wijf dacht hij waarschijnlijk maar ach, weet hij veel.Bert had Lisa achterop en die gingen uiteraard als een trein. Bert kan met alles omgaan waar een motor inzit dus zo'n quad is een peulenschil.

Vandaag gaan we in de woestijn een tocht rijden met gids, hier heeft Bert zich erg op verheugd. Na de Sahara hebben we geen echte zandduinen meer gereden. Het ongeluk heeft er wel voor gezorgd dat Lisa en ik wat banger zijn dus wij zijn niet echt enthousiast maar we gaan toch. De gids heet Gareth en staat ons op te wachten. Terwijl we langzaam richting de kust rijden begint de zon door het wolkendek heen te breken en klaart het langzaam op. We gaan eerst een stuk langs de kust rijden en zullen flamingo's en zeehonden zien. Het strand is rustig en er rijden weinig mensen. Als we bij de kustlijn aankomen zien we in de verte een zwarte lijn erlangs lopen, dat zijn allemaal zeehonden die daar aan het spelen of zonnenbaden zijn. Ik heb er nog nooit zoveel gezien. Ze duiken in de golven en steken steeds nieuwsgierig hun kop omhoog als ze ons langs zien rijden. Je mag uitstappen maar kunt niet te dichtbij komen. Dat wil je ook niet want de beesten stinken, jakkie, maar goed ze blijven schattig. Daarna gaan we richting de woestijn. Gareth vind onze auto's niet echt geschikt om mee in de woestijn te rijden maar wil kijken hoever we komen. We beginnen rustig en rijden wat duintjes in en uit, al snel gaat het beter en gaan we wat verder. Hij laat ons een spectaculaire afdaling doen, waarvan uiteraard mooie foto's zijn en dan gaan we terug. Ons zelfvertrouwen heeft weer wat toegenomen. We rijden terug langs de kust en komen een gestrand Italiaans stel tegen. Ze staan vlak langs de zee en hebben de auto helemaal ingegraven in het strand terwijl de vloed opkomt. Ze hebben niks bij zich, geen schep of touw om eruit getrokken te worden maar belangrijker. Les 1 als je gaat rijden in zand is dat je je banden tot ver over de helft moet laten leeglopen, in ons geval tot 1 bar, en dat hadden zij niet gedaan......mazzel dat we langs kwamen. De mannen hebben ze eruit gehaald en de Italiaanse dame was zeer dankbaar. ' Ik dacht dat ik hier zou sterven ' waren haar dramatische woorden. hihihih dat is wel echt Italiaans, toch.

Daarna op naar 1 duin waar we zouden lunchen en dan een middagje niks. We komen aan bij de duin en Gareth rijdt naar boven. Lisa en ik roepen tegelijkertijd ' NEEEEEEE' dat willen we niet. Hierdoor aarzelt Bert en verliest wat snelheid en komt de duin niet op. SH...staan we halverwege die duin stil en kunnen niet meer vooruit. Bert laat ons langzaam achteruit zakken maar we komen schuin te staan en jullie begrijpen het al, Lisa en ik schrikken ons ontzettend en beginnen te gillen. Die arme Bert moet de auto naar benenden halen en ons kalmeren. De auto stopt bijna onderaan de berg omdat we zoveel zand ertegenaan hebben dat we niet verder kunnen. Gelukkig zijn we met nog 2 auto's. Het andere gezin schrikt ook ontzettend als ze ons zo naar beneden zien glijden, maar gleukkig loopt het allemaal goed af.De kabels worden tevoorschijn gehaald en terwijl Lisa en ik bij komen wordt de auto weer vlot getrokken. Niks aan de hand volgens Bert. Nou wij luchen dus onderaan die duin en niet erop. Morgen gaan we een mooie tocht rijden naar een krater en daarna hopelijk olifanten zien.