30 juli 2009 worden we wakker in Swakopmund op de camping. Het is erg mistig en nat. Dat hadden we niet verwacht, het lijkt wel of het regent. De tent is nat en we ontbijten onder de daktenten om het een beetje droog te houden. De camping is nog steeds verlaten en nu helemaal mistroostig. De beheerder lacht ons vrolijk toe en zwaait als we vertrekken. We gaan boodschappen doen en rijden richting onze volgende bestemming. De Messum krater. Het is een tocht die we op de GPS hebben en niet aangegeven staat op de kaart. We rijden over een vlakke eentonig weg en de omgeving is vlak en ook zeer eentonig. Opeens moeten we linksaf. We zien langs de kant een stapeltje stenen, een wegwijzer die door de lokale mensen wordt gebruikt. We rijden de enorme weidse vlakte in en het lijkt alsof we in een maanlandschap rijden. Na zo’n 2 uur stoppen we om te lunchen. Het waait hard en we zoeken de beschutting op van een droge rivierbedding. Zover als je kunt kijken zie je zand en af en toe een struikje of wat stenen. Rond 15.00 uur rijden we de krater binnen. Het was vroeger een vulkaan met een doorsnee van 22 kilometer tegenwoordig zijn het nog 2 cirkels van hoge rotsen en in het midden een enorme vlakte. Ook hier waait het hard en na enig zoeken vinden we een beschutte plek. We zetten de auto’s neer en maken ons kamp. We zien de zon ondergaan en genieten van de enorme leegte en stilte. Het waait wel hard en als we naar bed gaan klappert de tent. Midden in de nacht worden we wakker omdat er van alles rond de auto scharrelt. We proberen te raden wat het is. Het heeft geen zin om de rits van de tent open te maken want dan zijn de beesten toch zo weg, misschien volgende keer een soort webcam onder de tent hangen zodat we kunnen zien wat er ’s nachts rond loopt. Uiteindelijk wordt het rustig en vallen we in slaap.