6 augustus worden we wakker bij de Torro Lodge in Kasane. We gaan vandaag aan een tocht beginnen die 3 dagen zal duren. We rijden dwars door Chobe National Park en kunnen alleen kamperen op plekken die daarvoor aangelegd zijn. In het park leven alle dieren in het wild en dus moeten we goed uitkijken. Eerst nog even boodschappen doen en terwijl Bert gaat tanken ga ik snel 30 minuten in een internet café de weblog aanvullen. Na 30 minuten is het andere gezin ook bij het internet café maar geen spoor van Bert en/of Lisa. Geen telefoonbereik dus bellen heeft geen zin. Ik realiseer me dat ik de avond ervoor de camping ben gaan betalen en alle portemonnees meegenomen heb. We hadden nog cash maar ik wilde liever met credit card betalen, helaas kon dat niet, geen verbinding.......ach ja dit is Afrika....dus maar cash en met veel geharrewar komen we eruit. Maar dat kan betekenen dat Bert bij het tankstation staat en niet weg kan omdat hij geen geld heeft.

Met de andere auto rijden we naar het tankstation, geen Bert en Lisa, hé, hoe kan dat nou? Ik laat me terug brengen naar het internet café want daar hebben we afgesproken en het andere gezin rijdt een rondje door het stadje. Ik blijf op de hoek wachten en zie ze naar 15 minuten terug komen. Ze hebben even contact gehad met Bert en die moest naar een ander tankstation want de diesel was op. Ja, ook dit is Afrika. Geen diesel en gelukkig was de volgende pomp maar 9 kilometer verderop. Afijn met wat vertraging gaan we op weg naar een ingang van het park. Bert komt behoorlijk geïrriteerd terug. De parkwachter heeft hem terug gestuurd want we hebben geen reservering en dan kom je er niet in. Die ervaringen kun je alleen in Kasane en/of Maun krijgen. Er zit niks anders op dan terug te rijden naar Kasane en daar een vergunning te halen. Dit zorgt voor weer 1 uur oponthoud. Onderweg moeten we er al om lachen, hoe kun je in dit land je trip vooruit plannen als ze er zelf voor zorgen dat alles steeds anders loopt. Het blijkt dat je sinds 1 januari moet reserveren om iets in het park te mogen doen. We leggen er ons snel bij neer en begrijpen het ook wel. Er zijn teveel beesten nog in dit park en het is nog erg mooi en niet zo bekend. Als je het niet organiseert wordt het als maar drukker en dan krijg je beesten met 'toeristenstress'. Bij Kasane wordt op zijn Afrikaans moeilijk gedaan. Er wordt flink geslijmd en stroop gesmeerd en na 30 minuten krijgen we te horen dat ze hun best gaan doen voor ons, alle kampeerplekken zijn vol maar omdat wij het zijn gaan ze kijken wat ze kunnen regelen. Na 15.00 uur kunnen we terug komen en MISSCHIEN is het dan gelukt. We besluiten om die tijd door te brengen in het park. We zijn er 1 keer 's ochtends geweest en 1x met de boot op het water nu gaan we eens kijken midden op de dag. We rijden het park binnen en zien Kudu's en nijlpaarden en giraffen. We hebben nog niet geluncht en besluiten om naar de picknickplek te rijden die in een uithoek ligt. Dat is officieel ook de enige plek waar je uit de auto mag en 'veilig 'zou moeten zijn voor alle dieren. Onderweg zien we ineens heel veel aasgieren en andere roofvogels we rijden er naar toe en daar ligt een jonge olifant die dood is en helemaal kaal gepikt wordt door de roofvogels. Het is een wreed gezicht maar wel zoals de natuur werkt. De stank is onhoudbaar en we rijden snel door. De picknick plek ligt aan het water maar aan een oever die te hoog is voor nijlpaarden om omhoog te klimmen. We stappen uit en terwijl we zitten te eten zien we olifanten aankomen. Ze lopen ons op zo'n 100 meter voorbij. Ik blijf kijken naar hun oren. Inmiddels hebben we wat geleerd over olifanten gedrag. Ze zijn namelijk niet van nature agressief maar als je ze irriteert dan kan het snel mis gaan. Een olifant die rustig is wappert constant met zijn oren en slaat relaxt zijn gras uit voordat hij dat in zijn bek stopt. Een boze of agressieve olifant zal eerst een 'mock attack' oftewel nepaanval doen. Hij zal wild met zijn oren gaan flapperen en trompetteren. Dit is intimiderend en ook de bedoeling van het beest. Je moet dan rustig blijven staan en vooral niet wegrennen. Als de olifant echt boos is zal hij zijn oren plat tegen zijn hoofd doen en het hoofd buigen daarna rent hij meteen op je af. Wegrennen heeft dan geen nut meer want hij rent altijd harder en het enige wat je kunt doen is je proberen te verstoppen achter een boom of steen. 'Tuurlijk' denk je dan, alsof dat nog lukt , volgens mij sta je vast genageld aan de grond. Dus ik let op alle olifanten oren en als ze wapperen ben ik blij. Deze olifanten wapperen nog en hun grasje wordt rustig uitgeklopt voordat het de bek ingaat. Ik maak wat foto's zodat we thuis kunnen laten zien hoe dicht bij ze echt waren. Dan stappen we in de auto om terug te rijden. We rijden de bocht om en staan oog in oog met een grote groep olifanten die de weg over steekt. Bert wil het fototoestel en maakt rustig zijn raampje open. Ik zie natuurlijk alleen maar die grote oren. We rijden stapvoets dwars door de kudde en ik sluit mijn raampje. Bert wil een foto maken maar het beest kijkt me recht aan, echt waar, en ik wil hem niet irriteren. We zitten in een uithoek en als het fout gaat... te lang gedacht en gewacht, kans voorbij, langzaam zijn we de kudde voorbij gereden...geen foto dus maar wel een mooie herinnering. Bij de ingang blijkt dat bij hoge uitzondering er wel plek is voor ons, en we hebben dus weer geluk. We rijden terug het park in en komen meteen een kudde zebra's tegen. Die hadden we nog niet vele gezien en we kijken er met veel plezier naar. Rustig rijden we door en ineens zie ik een stuk verderop een welpje oversteken. Ik kan niet eens iets zeggen en alleen maar wijzen en 'daar, daar, daar' roepen. We rijden er naar toe en daar in het veld loopt een leeuwin met 2 welpjes. Ze rollen en struikleen over elkaar heen, wow dit is wel een bonus. De leeuwin draait zich naar de auto en gromt eens in onze richting. Dan zijn ze verdwenen in het hoge gras en zitten we nog wat verdwaasd te kijken. Dit is echt een cadeautje . De campsite ' Ihaha', grappige naam maar geen idee wat het betekend, is snel gevonden. Overal ligt olifantenpoep dus die lopen hier blijkbaar gewoon rond. We zoeken een plekje aan het water en zien de zon langzaam ondergaan. Het is erg rustig hier en iedereen geniet van de stilte. Het is ook wel spannend want er kunnen hier zomaar allerlei beesten de camping opkomen. Bij het verzamelen van hout voor het kampvuur staat Bert opeens oog in oog met een buffel. Dat is wel even schrikken. Rustig trekt hij zich terug en stuurt de kinderen ook terug naar de auto. De buffel gaat ongestoord verder met grazen. De foto camera gaat mee naar bed en alle ramen van onze daktent staan open maar helaas geen dieren dus ook geen mooie foto's.